موزیک‌هایی که در آسانسور می‌شنویم، چیزی‌ست از خلال زندگی روزمره که ظاهرا چیز خیلی ویژه‌ای نیست اما خب در ناخودآگاه ما نفوذ می‌کند و شاید ساعت‌ها با آن موزیکی که در آسانسور شنیده‌ایم زندگی میکنیم. آن قدیم‌ترها که تازه آسانسور در آمریکا باب شده بود، به خاطر سرعت پایین آسانسورهای نسل اول، تصمیم گرفته شد که سیستمی در تنظیمات آسانسور گنجانده شود که قابلیت پخش موزیک داشته باشد، از آن جهت که آسانسورها کند بودند و افراد وقت زیادی را در آسانسور بودند. پس موزیک اضافه شد که هم به نوعی با استرس در آسانسور بودن مقابله کند و هم آرامش شنیدن یک قطعه موزیک به حال و هوای آسانسور اضافه شود.
از آن روزها تا امروز سیستم پخش موزیک در بخش کنترل کننده آسانسور تعیبه شده یعنی شما برای تعویض آهنگ یا چیدمان آن باید به سرویس کار مراجعه کنید. آهنگ‌های پخش شده در آسانسور البته الزاماتی دارد، مثلا در یک آسانسور بیمارستانی طبیعتا هر آهنگی را نمی‌شود پخش کرد، آهنگ‌های ملایم در اولویت قرار دارند، از آن طرف در یک مرکز تفریحی شاید بشود از آهنگ‌های خاطره انگیز استفاده کرد، در مجتمع‌های مسکونی اما گاهی اوقات آهنگ‌ها به متن زندگی روزمره ربط دارد. مثلا به آپارتمانی وارد می‌شوید و در آسانسور قطعه پل را می‌شنوید، کاری که گوگوش خوانده، واروژان آهنگش را ساخته و ترانه‌اش را ایرج جنتی عطایی نوشته. البته آن چه در آسانسور پخش می‌شود معمولا بی‌کلام است و در واقع ما بیشتر با شاهکار واروژان مواجهیم، یادگاری از تهران 50 سال پیش، خاطره بازی با روزهایی که موسیقی پاپ در اوج بود. اینجاست که گزاف نیست اگر بگوییم با آسانسور لذت سفر در زمان هم گاهی ممکن می‌شود اگر سلیقه خوبی پشت مغز اهالی ساختمان و جناب سرویس کار باشد.
این متن شروعی‌ست برای مرور آهنگ‌هایی معروفی که در آسانسورها شنیده‌ایم، شما هم برای ما در کامنت بنویسید که شنیدن کدام آهنگ در آسانسور شما را در زمان سفر داده، ما هر بار یک آهنگ را بررسی خواهیم کرد